Het laatste verslag uit Bangladesh

Deel 4 en tevens laatste vanuit Bangladesh

2 feb vandaag vertrekken we naar Cox Bazar de wandeling gaat niet door i.v.m. met de verkeerde richting van de berg en de rijrichting na overleg gaan we gelijk richting Cox Bazar die bekend staat om zijn 125 km lange natuurstrand, we hadden nu genoeg tijd dus stopte we waar we konden Karin normaal wat minder van de stops zag langs de weg mensen bezig met het schilderen van reclame, ja jullie lezen het goed de reclame langs de weg is hier geschilderd hele huizen staan vol met reclame ik moet er niet aan denken dat ons voorkant van ons huis een reclame staat van Sunil Zeep, of Bleu Band margarine maar dat is hier heel normaal je kunt er wel een fotoboek mee vullen met al deze soort reclame maar dat ze echt aan het schilderen zijn dat zie je niet vaak maar toen ik dit tafereel op de foto nam kwam iemand naar ons toe nu jullie begrijpen het al Where are you coming from, de standaard vraag van iedereen en daarna een foto, deze man wist iets leuks om te laten zien in de omgeving nl zoutvelden het leek ons wel wat en daar hadden we nu wel tijd voor dus dat zijn we gaan bekijken.
De chauffeur was minder blij de weg was zeer slecht maar we reden door hele leuke simpele dorpjes de zoutvelden waren klein maar toch wel interessant om te bekijken en wat een werk moet je doen voor een beetje zout, eerst zeewater laten verdampen en elke keer naar een ander veldje verplaatsen en op het laatst blijft het grove zout over, klinkt makkelijk maar je moet iemand zo gek krijgen om het te doen deze mensen leven een aantal maanden tussen deze velden. Toen weer terug langs de arme dorpjes hier kregen we te horen dat deze dorpjes in de regentijd altijd wegspoelen en de mensen het daarna weer alles opbouwen en opnieuw beginnen voor ons niet voor te stellen wat een doorzetting vermogen maar je zult je rijstveldje hier maar hebben dus ook je enigste inkomen dan moet je wel.
Soms wil je deze mensen zo graag helpen maar je kunt niet iedereen helpen opeens stond er een oude vrouw met haar man voor me ik keek naar haar ongeveer achter in de 70 jaar oud haar man helemaal krom ik wilde eerst een foto maken maar het werd me toch iets teveel dus heb ik haar maar een flinke tip gegeven voor ons eigenlijk heel weinig maar voor hier veel, maar toen ik het geld gaf schrok deze oude vrouw ik had het een beetje te kwaad ze viel bijna flauw maar ze heeft nu zeker voor een paar weken rijst en groenten.
We konden overal stoppen want we zaten nu goed in onze tijd onderweg zagen we ook een buffelmarkt hier stonden ruim 20 a 30 waterbuffels te wachten op een nieuwe eigenaar, ook hadden we een korte stop bij kinderen welke met vuur speelde zie foto dat was een propje gedrenkt in bezine en de kinderen gooide dit naar elkaar het propje is klein dus kan er weinig gebeuren, maar Hassan zag steeds meer kinderen komen en vroeg aan Karin heb je nog wat balpennen over, Karin had er nog 5 pennen dan doen we een spel dan heeft iedereen een kans het werd een hardloop wedstrijd de eerste vijf kregen een pen als beloning Karin deed ook mee maar was al voor het keerpunt door iedereen ingehaald de jongens rende als of hun leven ervan af hing iedereen genoot van deze vrij eerlijke manier van uitdelen later gaf Hassan iemand wat geld om snoep voor de anderen te kopen.
En dat is het leuke aan dit land er gebeurd altijd wat langs de weg het is nooit maar dan ook nooit saai.
Maar zoals ik al eerder en schreef je kunt niet iedereen helpen maar Bangladesh heeft hulp nodig maar hoe er zijn hier ook zoveel enorme rijke mensen, ik zit dit te schrijven nu ik in Dhaka zit ons hotel staat in het rijkste gedeelte van deze stad, en ik heb nog nooit zoveel banken gezien atm. machine s en mooie auto’s en als je hier geld pin moet je om alleen maar geld uit de machine te krijgen ruim 8 euro betalen als transactie kosten.
Maar goed we waren onderweg naar Cox Bazaar ik schaam me dood om te zeggen we sliepen in het duurste hotel van de stad toch heel gek deze reis zo zitten we in simpel staats motel waar niets te krijgen is en de volgende dag slapen we in een super mooi hotel.
In Cox bazaar is er op dit moment een soort wereld kampioenschap van cricket van onder de 19 jaar bezig en alle beroemde spelertjes zitten in ons hotel wel makkelijk blijkt want ze hebben nu een goed Europees ontbijt eindelijk weer eens melk en kaas gehad, maar vanavond nemen we ook afscheid van onze chauffeur en omdat zijn dochter hier woont, is dat in haar huis met een diner de eigenaar van onze touroperator van Bangladesh is er ook bij aanwezig we werden opgehaald we dachten gaan gelijk naar haar huis maar nee dus het is een goed gebruik dat de gasten dan wat meenemen gelukkig wij hadden onze porseleinen klompjes meegenomen maar onze gids en chauffeur en de directeur moesten nog wat kopen en gingen we naar een bakkerij en kochten drie kilo zoete lekkernijen maar dat was waarschijnlijk niet genoeg ook nog even stoppen bij de groenteboer 5 kilo fruit appels en mandarijnen en druiven ik begrijp nu ook waarom de oudere welgestelde dames van die dikke ……… hebben.
Het huis van de dochter is een beetje sluip door smalle steegjes waar je een zaklamp bij nodig heb, het huis is drie verdiepingen hoog en best wel klein op elke verdieping slaapt een familielid welke dan ook getrouwd is en ook kinderen hebben.
Onze eettafel staat in de kamer waar ook het bed staat en een bankstel een kleine tafel onze gids zit samen met de dochters man op het bed wij op het bankstel en de rest staat er een beetje omheen toch wel lastig zo’n avond want de vrouwen blijven in de keuken en eten niet mee, ze proppen ons helemaal met vis en rijst en gebakken groente vol eten ging nu met de handen ik zei gelijk al ik ben links handig dus gebruik ik deze hand om te eten. Iedereen keek toe hoe wij aten en namen zelf bijna niets later op de avond hebben we onze klompjes uit gedeeld bijna ging het fout ik wilde de chauffeur zijn vrouw welke ook was overgekomen klompjes geven nu dat was goed maar ik zei dat ik ook klompjes voor zijn dochter had maar de gids zei tegen Karin Aad moest ze geven aan de moeder van de chauffeur dit hoort hier zo, ze doet waarschijnlijk vanavond niets maar gaat wel met klompjes maar de derde verdieping maar zo werkt dat hier.
Het was een bijzonder avond nog nooit zoveel foto van ons genomen lang leven Facebook heel Cox Bazar weet nu dat wij er ook zijn.
De volgende dag vroeg op want we gingen naar de vismarkt wat een hectiek de boten met de vis welke met de hand worden uitgeladen en op de grond uitgestort en dan wordt deze vis verkocht aan de hoogste bieder, hier zagen we ook de schoonzoon van onze chauffeur want hij is handelaar in vis vandaar dat we ook zoveel vis gisteren hadden, een tijdje rondgelopen daarna gingen we richting een klein piertje of iets wat erop leek daar lag onze boot klaar om naar het Moheskhali eiland de pier zag er niet uit en lag naast een vuilnisbelt we moesten over andere bootjes lopen en we zagen het al een grote groep speedboten lagen naast elkaar de ene nog slechter al de andere.
Wij dachten een privé boot te krijgen maar het budget is denk ik bijna op want de boot moest helemaal vol, het eiland waar we heen gingen daar stond een mooie Boeddhistische tempel en een kali tempel dit bezoek ging met een riksja, er zijn ook riksja s welke op een accu gaan deze zijn lekker snel maar nee onze gids had natuurlijk weer een echte fiets riksja de mannen kreunen wat af maar dat is ook een beetje voor de fooi want volgens mij is de 90 kilo van mij een schijntje van wat er normaal weleens op wordt gedaan zie onze foto’s
Na alles te hebben gezien gingen we met de speedboot weer terug het zelfde verhaal paniek bij de gammele speedbootjes meer en meer mensen op een bootje het was niet normaal toen we veilig in Cox Bazaar aankwamen zei ik tegen Hassan dit was eens maar nooit meer.
De rest van de dag waren we vrij, de zon zien ondergaan op het strand waar ook weer honderden mensen stonden te kijken naar dit fenomeen, en wat zijn deze mensen aardig en best wel gezellig natuurlijk weer honderd keer op de foto ze komen voor de zonsondergang maar kijken meer naar ons als naar de zonsondergang, vanavond lekker gegeten bij KFC kip met patat. De volgende dag op weg naar onze laatste stuk van deze reis we gaan richting een eiland. Martin s eiland de rit begon met een lokale busrit van twee uur we zaten helemaal voorin dus dat hebben nu ook meegemaakt en inderdaad ze rijden als gekken maar er zit ook wel iets in als elkaar seintjes geven zoals een hand uit het raam of gewoon blijven toeteren richting aangeven met knipperlichten, daarna gingen we met een grote boot richting het eiland ruim 3 uur varen
Martin s eiland is niet groot onze accommodatie was klein en simpel geen stroom en koud water vijf huisjes zijn er, wij zitten er onze gids en een andere leuke familie welke de andere huisjes huren, iedereen gaat hier heen en blijft maar een overnachting en als je dan om 14.00 aankomt dan gaat iedereen dus lopen op het strand of huurt een fiets maar sommige gasten gaan eerst slapen want als je eerst 10 uur in een bus zit daarna 2 uur op een boot kan je ook helemaal kapot zijn en even je slaap nodig hebben.
Maar iedereen wil er alles uithalen want morgen om 15.00 gaat iedereen weer terug wij hebben heerlijk even rondgelopen het simpele dorpje met zijn kleine eethuisjes en winkeltjes welke schelpen verkochten bekeken een kokosnoot op het strand gedronken voor vanavond hadden we een vis BBQ besteld, Karin zat even lekker te lezen.
Hassan onze gids ging naar de moskee om te bidden ik vroeg mag ik mee om te kijken ja dat was goed alleen moest ik een lange rok aan dus heb ik een Longi geleend van de eigenaar, dus wij gingen op pad we kwamen aan bij de Moskee ik schrok ervan het was gewoon een bouwval normaal zijn er kranen om de voeten te wassen dat was hier niet en trap richting een visvijver welke ervoor lag ik heb ook niemand zijn voeten zien wassen, wij deden onze schoenen uit en wilde naar binnen gaan komt opeens de Iman aanlopen en vroeg wat we wilden gaan doen Hassan legde uit dat ik alleen maar wilde kijken en dat de andere moskeegangers geen bezwaar hadden gemaakt, dat maakte geen indruk op deze man het mocht niet we hebben nog uitgelegd dat we al in vele zeer belangrijke moskee zijn binnen geweest tijdens onze reis zelf Karin maar nee bleef dus nee. Hassan heeft snel zijn gebed gedaan en we gingen er weer vandoor wel kregen wel thee aangeboden door moskeegangers welke het er niet mee eens waren je zie maar geloof is voor iedereen toch weer anders.
De nacht in onze accommodatie was slecht het kussen had een geurtje de deken had geen laken dus dan ga je ook wat denken en dan geen stroom best wel lastig als je naar de wc moet en ik moet altijd naar de wc.
De volgende dag ons ontbijt was een kale Parota en daarna gingen we samen met de hele familie naar de boot welke ons naar Cheradeep een soort koraal eiland bracht het was een zeer authentieke vissers boot wat toch ook wel iets speciaal had, de familie ging helemaal uit zijn dak ze vonden het geweldig bij Cheradeep terwijl wij naar dood koraal keken vonden ze het helemaal top dus ook even zwemmen dat deed alleen de vader deze schrok ervan dat hij niet kon staan want in het water lijkt alles veel minder diep daarna nog over het eiland gelopen en toen weer terug er was wat meer wind gekomen en nu tegen de golven terug de vrouwen van de familie gilden het uit de mannen waren heel stoer hun zoontje vond alles super mooi terwijl hun jonge dochter alleen maar bezig was met het maken van selfie ze vond zich bijna een fotomodel wij zagen hoe deze mensen genoten.
Maar s middag moesten we weer met de boot terug naar Cox Bazaar weer in de bus welke natuurlijk weer als een gek reed en opeens stopte de deuren gingen open en iedereen kreeg wat te eten Hassan haalde voor ons koffie in Cox Bazaar gingen we weer eten bij onze kippenvriend toen we terug liepen kwamen we de familie weer tegen ze konden hun of geen hotel vinden dat begrepen we niet echt, die avond waren we erg blij met ons veel te dure hotel heerlijke schone lakens en een goede douche. De volgende dag gingen we met het vliegtuig richting Dhaka Hassan onze gids was op het vliegveld om ons op te halen hij had dus de hele nacht in de bus richting Dhaka gezeten.

De volgende dag hadden we een toer door Dhaka in een tuk tuk maar het verkeer is hier waardeloos overal file en dan in een tuk tuk met tralies dat is niet de leukste manier met al die uitlaatgassen eerst hebben we het nationale museum bezocht ik mocht mijn fotocamera niet meenemen en dat was niet leuk en jullie begrijpen het al overal om me heen mensen met camera’s en fototoestellen ik was even uit mijn comfort zone maar even later viel het ook weer mee een leuk museum maar iets teveel van het zelfde en eigenlijk niet heel bijzonder maar je ziet wel dat dit land zeer arm is met zoen Nationaal Museum.
Na het museum gingen we met riksja’s richting Old Dhaka dit is een wirwar van kleine straatjes waar links en rechts boven en onder wat gebeurd je komt ogen tekort kan hier gewoon verdwalen sommige dingen herkennen we van andere landen zoals dat vele winkeltjes naast elkaar hetzelfde verkopen best wel makkelijk als je op zoek bent naar iets.
Het was een mooie middag.
De volgende dag hadden we geheel voor ons eigen zowaar vonden we nog een leuke souvenirs winkel ook nog wat mooie kleding gekocht en hebben we onze laatste Taka opgemaakt de volgende dag gaan we richting Thailand het afscheid van Hassan viel niet mee onder het genot van een kopje koffie namen we afscheid en gaven hem zijn welverdiende fooi.


Het was een mooie reis en die mogen we en kunnen we nooit meer vergeten.