Bangladesh een mooi mensenland

Goede dag Nederland het is weer een lang verhaal en de foto s komen morgen of overmorgen we hebben supersnel internet dus ook maar de foto s gedaan.
natuurlijk veel te veel foto s en het verhaal is ook lang.
Maar voor ons is dit maar een klein stukje van deze mooie reis.
Veel lees en kijk plezier
Grt Aad en Karin

18 Jan we zijn alweer een week onderweg vandaag zijn we in de Sunderban hier gaan we drie dagen op cruise vandaag was onze eerste dag we vertrokken om 6.15 vanuit ons bekende Parjatan motel deze zijn eigendom van de staat, de kwaliteit is redelijk niet slecht maar ook niet top alleen deze keer hadden we veel problemen om i mail weg te krijgen of beter gezegd allebei de computers geeft aan dat host niet beschikbaar is en dit juist op een moment dat we zeker 5 dagen geen internet gaan krijgen.

Gelukkig had ik mijn verhaal al klaar en de foto’s had ik al uitgezocht er moesten er zeker nog een aantal weg maar door het vroege vertrek van vandaag en de problemen met internet heb ik alles maar snel verstuurt de foto’s stonden alleen een beetje door elkaar maar daar kwam ik te laat achter dus sorry daarvoor.
Gisteren hadden we een mooie dag wel een lange rit, maar ook hadden we een bezoek aan een huis van een beroemde dichter ( kuthibari ) wat tevens een museum is maar toen we eraan kwamen was het helaas gesloten maar dat gaf ons weer gelegenheid om weer wat meer onderweg te stoppen, daarna gingen we naar het Lalan complex deze Lalan was een filosoof welke een bepaalde levensovertuiging er op na hield welke gebaseerd was op gelijkheid van iedereen en daar schreef hij liedjes over welke nog steeds na bijna 100 jaar worden gezongen door Bauls rondreizende muzikanten hier kregen we dan ook een voorstelling van en dat was eigenlijk wel heel bijzonder eerst werden er 4 stoelen voor ons neergezet, en werden er een 5 tal liedjes met overtuiging gezongen ook hebben we zijn graf bezocht en hier liggen ook zijn belangrijkste volgers begraven dus de man welke wij hebben gesproken zal later naast zijn leermeester begraven worden.

Onze gidsen willen altijd goed eten dus nu stoppen we in een dorpje welke wij leuk vinden en zeggen dan tegen onze gids ga hier maar lekker eten, dan hebben wij 20 minuten lekker de tijd om rustig rond te gaan lopen soms is dit wel eens een probleem want iedereen wil ons bekijken alsof we van Mars komen dus wil de gids ons in de gaten houden maar omdat het eten zeer belangrijk is hebben we dan lekker even de tijd om zelf rond te lopen.
Op de Sunderban was voor ons een kleine boot voor 10 gasten geregeld onze gids en chauffeur gaan ook mee we varen drie dagen door deze delta.
Mongla 6.15 we worden opgehaald om richting de boot te gaan lopen we zijn erg benieuwd naar onze boot want in eerste instantie zouden we met een boot geschikt voor 32 passagiers gaan maar gisteravond hoorde we dat het een boot van 10 personen zou zijn dus waren we erg benieuwd hoe ziet deze eruit.

Na een kort stukje lopen zagen we hem al liggen hij is niet echt klein en aangezien we de enige passagiers zijn samen met onze gids en chauffeur voor ons dus ruim genoeg, we gaan drie dagen door de Sunderban varen we slapen en eten aan boord het slaapgedeelte is klein als ik mijn armen uitstrek kan ik de beide wanden aanraken de Sunderban is een delta van vele waterwegen en hier gaan we een gedeelte van bekijken onze bemanning bestaat uit een kapitein een gids een kok en twee hulpjes en voor de veiligheid hebben we ook nog een politieagent met geweer meegenomen en natuurlijk ook een jongen voor de machinekamer.

De agent is belangrijk in verband met misschien het tegen komen van tijgers maar ik kan iedereen geruststellen we hebben geen tijger gezien de bemanning van de boot wel maar daar geloven we niets van opeens begonnen ze ergens naar te wijzen ik nam gelijk foto’s van dat gebied maar na bestudering hiervan en de opmerking dat de tijger opeens weg was leek ons op een complot, onze chauffeur zag opeens springende dolfijnen want hij had gehoord dat deze dieren in onze reisbeschrijving stonden.
Wel hebben we behoorlijk wat krokodillen gezien en ook velen herten ja het klink raar maar wat bij ons in het hertenkamp rondloopt, komen we in hier ook tegen en natuurlijk apen het waren drie mooie dagen ten eerste het heerlijk eten maar ook de rust welke van zo een vaartocht uitgaat elke ochtend gingen we op een klein bootje op een smal zijriviertje varen we vertrokken dan om half zeven om dan anderhalf uur te gaan kijken wat we tegen zouden komen vele vogels werden ons aan gewezen ook zagen we bevers op de oever lopen het is in de ochtend best wel fris ze lopen hier dan ook met dikke jassen rond een sjaal om hun hooft en wij zitten erbij met korte broek aan maar de 25 graden halen we misschien maar de ochtenden zijn best wel koud of behoorlijk fris maar wij Nederlanders laten ons niet kisten.
Ook hebben we verschillende looptochten gehad waarbij onze agent met zijn geweer op zijn schouder achter ons aanliep ook was er een wandeling naar het strand waar in 2007 een orkaan bijna alle bomen had verwoest, alles bij elkaar waren het een paar heerlijke rustige dagen met een gezellige bemanning een service welke bijna slaafs is het is natuurlijk jammer dat je niet ziet waar je voor komt de tijger maar het leven op een boot slapen in een kleine slaapcabine en er staan twee grote tafels waar wij aan eten en drinken aan de rechterkant Karin en ik en aan de andere tafel onze gids en chauffeur welke nu ook gasten zijn, eerst moeten wij eten en daarna de bemanning nogmaals wat waren de maaltijden goed gister hadden we een BBQ let wel wij hadden een BBQ want de rest eet gewoon zoals altijd wat rijst en groente en daal het vlees is voor de gasten. Achteraf waren we heel gelukkig dat we een kleine boot hadden want we kwamen een grote tegen nu daar zitten alleen maar mannen op dat had voor Karin niet echt leuk geworden het waren een drietal mooie dagen hierna gaan we weer het drukke Bangladesh verder verkennen. Natuurlijk is er nog veel meer te vertellen maar dan wordt dit al lange verhaal weer veel te lang.
We varen nu naar een vissersdorp daar gaan we nog even rondlopen zetten de politie agent weer af en gaan daarna richting Mongla om in ons simpele hotel een lekkere douche te nemen, maar we snappen nu ook waarom als er hier een storm komt dat de huizen weg zijn want het verschil tussen hoog water en de huizen is misschien iets meer dan een meter maar de mensen blijven terug komen keer op keer.
We ruiken nu wel een beetje en onze kleren zijn ook aan een sopje toe maar dat is een klusje voor Karin, en dan lekker in ons schone bedje hopen we.

23 Jan het is al weer drie dagen geleden dat ik een stukje schreef het waren weer drie fantastische dagen, de eerste dag was eigenlijk te lang en onderweg moest ook nog de accu vervangen worden dus werd het een zeer lange dag tijdens het vervangen van de accu konden we rondlopen soms wordt het weleens een beetje teveel al de mensen om ons heen maar dan is Hassan onze gids in de buurt om ons te redden, halverwege kwam er een lokale gids in de auto het was een beetje onbehouwen man veel te dik hier moesten we wel even aan wennen, we gingen richting pottenbakkers dorpje dit was leuk om te bekijken een rij huizen welke allemaal potten maken hier hebben we een aantal schaaltjes gekocht ik hoop dat ze heel in Nederland aankomen maar als je ziet met welk gemak hij een schaaltje maakt maar dat moet ook wel want ze verkopen ze voor 4 daka ik heb er 20 voor betaald veel te veel maar toch erg goedkoop maar de Action kan hier goede zaken doen.
We slapen vanavond in een homestay bij de lokale bevolking op het platteland onze slaapplaats waren twee grote bedden en onze andere dikke gids sliep bij ons op de kamer en Hassan sliep ergens anders dit was voor ons niet leuk maar we waren te vermoeit en te verbaast dat deze man bij ons op de kamer verbleef, de nacht was zeer koud later bleek dat onze dikke gids wel een warme sprei had, dus we konden ook bijna niet slapen gelukkig de volgende dag maakte alles weer goed tijdens de wandeling welke in de ochtend gepland was kwamen we Hassan onze gids tegen met zijn vriend en onder het genot van een kopje koffie hoorde hij geschokt hoe het met ons was gegaan, en daarna nam hij ons met zijn vriend c.q. collega op sleeptouw we moesten eten bij zijn vriend familie wat we hier meemaakte was ongelofelijk als eerste staan er altijd een aantal woningen bij elkaar dus het is bijna een grote familie meestal hebben ze een paar koeien een aantal kippen soms wat duiven en bijna altijd een grote vijver welke ze dan af en toe leegvissen, nu we kwamen hier aan met de riksja en werden door iedereen ontvangen de kinderen de meisjes en de wat grote jongens ik heb me nog nooit zo bijzonder gevoeld alles wilden deze mensen voor ons doen wilden we lopen dan gingen we lopen wilde we een foto nemen iedereen op de foto natuurlijk wilde iedereen ons bekijken daarna hadden we een fantastische maaltijd toen we later weg gingen moesten we op de foto met twee witte duiven welke we moesten loslaten om ons een goede reis te laten beleven, daarna gingen we met met de kinderen en de meisjes en Hassan en zijn vriend een rondje lopen naar een weeshuis voor kinderen het was een mooi gebouw maar de 40 jongens slapen op de grond iedereen heeft misschien een paar vierkanten meters de tasjes op haakjes en hun weinige kleren en spullen op een hoopje op de grond maar ze waren gelukkig en hadden te eten maar na 8 jaar moeten ze op hun eigen bennen gaan staan, hierna gingen we met drie riksja’s naar een moskee deze was prachtig hier moesten we natuurlijk met iedereen op de foto ik denk dat er nu al zoveel selfies zijn gemaakt dat half Bangladesh weet dat we er zijn.
En omdat we belangrijke gasten zijn mochten we de Moskee in en zelfs Karin wat natuurlijk hoogst ongebruikelijk is het is eigenlijk te moeilijk om ons verhaal te vertellen maar heb lijkt wel of wij moslims zijn geworden iedereen wil weer met ons op de foto voldaan gingen weer terug naar ons slaapadres deze keer sliep Hassan onze gids in ons huis maar wel in een andere kamer zoals het hoort.
De volgende dag weer vroeg op deze dag gingen we met een boot door de kanalen varen richting de drijvende markt deze mark bestaat uit twee delen als eerste de groente markt en nog een andere de rijst markt, het gaat als volgt de verkoper ligt met zijn boot te wachten op klanten welke het zegt het eigenlijk al deze komt met zijn boot kijken of de groente of rijst wel de goede kwaliteit heeft en niet geheel onbelangrijk is de prijs wel oké.
Bijna hadden we deze mooie markt gemist want onderweg kwamen we een school tegen waar wat gebeurde we gingen even kijken maar het leek wel of wij koningen waren we moesten met iedereen op de foto en plaats nemen aan de tafel met het schoolbestuur de hele school stond in rijen opgesteld we moesten helpen de vlag te hijsen onder begeleiding van het volkslied, en elke keer dat we weg wilde gaan kregen we weer wat te eten of moesten weer op een foto maar we moesten ook nog een flink stukje varen naar de drijvende markt.
Onze dikke hulpbegeleider was behoorlijk stil we hebben het niet verstaan maar ik denk wel dat Hassan hem duidelijk heeft gemaakt hoe hij met gasten om moet gaan.
Na de markt gingen we richting Barisal daar lag onze boot welke ons gedurende de avond terwijl wij gingen slapen naar Dhaka zou brengen wij sliepen eerste klasse maar daarvoor hebben we door de zeer nauwe straatje gelopen het afscheid nemen van Hassan zijn vriend en zijn kleine neefje deed ons een beetje pijn want ze waren zo bijzonder voor ons geweest deze twee dagen dat we ze nooit meer zullen vergeten maar tijd is tijd en de boot blijft niet wachten.
Zoals gezegd we sliepen eerste klasse nu dan heb je ook wel wat, heerlijke matrassen zelfs een wastafel op de kamer, grote eettafels een zeer goed toilet deze nacht hebben we heerlijk geslapen, dat was een dek lager wel anders de mensen daar liggen gewoon op de grond en het is er ook best wel vol maar je zag dat er ook wel een bepaalde gezelligheid was en weer met iedereen op de foto na lekker gegeten te hebben ging ik voldaan naar onze twee persoons hut.
Om 6 uur kwamen we aan in Dhaka de tassen werden gedragen richting onze chauffeur welke al weer stond te wachten op ons ons ontbijt was een kop kippensoep met wat brood er stond een lange rit op het programma.
We gingen op weg naar Sylhet 290 km rijden maar eerst moeten we naar de oude hoofdstad Sonargaon uit de 12 en 13 eeuw uit de tijd van de sjah deze plaats lag aan de zijde route naar China er staan nu alleen nog maar wat oude gebouwen toch jammer dat dit zo een arm land is en dat dit allemaal verloren gaat, maar de moslims hebben hele andere ideeën wij zijn nu al bijna twee weken zonder alcohol en dat bevalt ons redelijk goed.
Daarna ging de autorit verder de chauffeur stop wanneer ik het vraag op een moment zag ik een rijst fabriek met allemaal van puntige rieten manden dit wilde ik wel even op de foto hebben Karin bleef in de auto dus ik even gauw maar dat lukt bijna nooit want binnen 1 minuut staan er vele kinderen om je heen met de moeders op een afstand je ziet je voelt de armoede achter de rieten hoedjes staat een rij gemaakt van zinken platen zogenaamde huisjes ze zijn niet groter dan 4 bij 4 meter daar staat dan ook alles wat deze mensen bezitten in ik vroeg toestemming om te kijken en schrok hier toch wel van stiekem heb ik wat geld achter gelaten toe we ook de fabriek moeten bekijken heb ik Karin er ook maar bijgehaald, en ze had het er ook moeilijk mee de fabriek zag er redelijk modern uit nieuwe machines uit China.
Karin speelde nog even met de kinderen met tranen in onze ogen nemen we afscheid want kinderen ze lachen zo snel maar wij weten dat het kind zijn hier maar kort is met wuivende handen gingen we weer verder, ook nog even gestopt bij een steenfabriek om te kijken hoe een groepje mannen op een dag 16000 stenen maakt.

25 Jan Sylhet we gaan vandaag naar Jaflong de lokale bevolking leeft van het verzameling van stenen staat in de beschrijving dat klop wel.
Maar vraag niet hoe het is gewoon slavernij ze worden er dan wel voor betaald maar dan houdt het ook wel een beetje op de ene man slaat de grote stenen aan stukken deze kleinere stenen gaan dan in een machine en aan de andere kant komen er verschillende maten stenen uit, en deze gaan dan weer op verschillende hopen en deze hopen worden dan weer met een schep in een vrachtwagen gegooid er komt bijna geen machine aan te pas, ook worden de stenen uit het water gehaald aan de walkant zitten drie mannen want elke vrachtwagen vol met stenen moet 1000 taka betalen aan deze mensen als belasting.
De mensen hier weten niet beter maar zijn op een verkeerde plek geboren, toch zie je altijd weer spelende kinderen.
Ook staan er langs de weg grote scheppen daar naast zitten of staan mannen deze zoeken werk met hun schep en het maakt hun echt niet uit waar.
Aan de overkant van het water wonen de allerarmste hun huis is niet meer als een stuk zeil.
Ik wil hier niet te lang bij stil staan want het land is te mooi de mensen zijn zo aardig en wat ben ik bij dat Nederland zo goed voetbalteam heeft want iedereen heeft het over van Persie of Robben onze voetballers geven ons land wel zo een goede naam dat vergeten we wel eens.
We stonden op de grens met India in het water het leek wel een klein strandje iedereen wil hier op de foto met India op de achtergrond ook zijn we wezen kijken bij een thee plantage hier waren vele vrouwen bezig om met een hakmes de thee struiken klein te houden want in deze tijd groeien er geen goede thee bladeren, op de terugweg nog een korte vaartocht gehad op de blauwe rivier met een mooie autotocht over plattelands weggetjes, op deze weggetjes genieten we het meest we vertrekken om half 8 en komen om half 8 weer terug het maakt onze gids en chauffeur niets uit en wij genieten bijna de gehele dag ik denk ook dat onze positieve houding er toe lijdt dat de gids het uiterste aan ons wil laten zien daar gaan we hem zeker voor belonen, vanavond even lekker met de riksja naar de KFC geweest in zag hem vanmorgen dus wist gelijk waar ik deze avond wilde eten het was heerlijk morgen maar weer aan de rijst.

27 Jan geen internet vandaag dus maar weer een verhaaltje gisteren hadden we een moeilijke dag, als eerste hadden we een lange rit maar het programma van onze gids was anders als de onze dus gingen we eerst naar een waterval ik zei al tegen Karin dat zal wel niet veel wezen want het is de droge tijd en bijna geen heuvel of berg gezien, wat dat betreft lijkt dit land wel een beetje op ons vlakke landje.
Bij de waterval aangekomen moesten we eerst half uur heen lopen en de waterval leek wel een beetje op manneke pis (een beetje overdreven) maar goed, half uur terug gids en chauffeur gingen lunchen hierna op weg naar een gebied met duizenden vogels, wij waren benieuwd wat dat wel kon zijn want in onze programma stond een leuke fietstocht maar misschien kregen we die morgen want dat gebeurt soms nog wel, we moeten hier toch wel een behoorlijk stukje voor rijden over smalle landweggetjes en er kwam steeds meer water en de gids werd helemaal enthousiast wij wat minder want wat we zagen waren aalscholvers meerkoetje en eenden we moesten de auto uit voor foto’s Karin en ik begonnen te lachen en dit vonden ze niet echt leuk de rit ging verder de gids steeds enthousiaster wij steeds meer de slappe lach, toen kwamen we bij een vogelpark aan, aan de waterkant hadden ze een uitkijktoren om naar deze bijzondere watervogels te kijken later hadden we dan ook de wandeling over een pad van 30 meter breed met allemaal bomen om naar de duizenden vogels te kijken, maar als het avond word gaan kleine vogeltjes in de bomen overnachten voor ons heel normaal, een hels kabaal maar eigenlijk niets bijzonder voor ons maar voor hen is dit een super attractie.
Maar zoals jullie begrijpen werd het al donker en kregen we een discussie over onze beloofde fietstocht en de wandeling door het bos
Het is geregeld we hadden vandaag een korte fietstocht en een korte wandeling we moesten we een beetje opschieten want we moesten ook nog 200km rijden de stemming in de auto is een beetje bekoeld want we weten nu wel dat deze mensen niet gewent zijn om kritiek te krijgen en snappen op dat punt totaal niets plus is dit een mannen wereld en moslim ze hebben respect voor ons maar kritiek nee dat is toch iets anders,
Maar vanavond bij het eten want ze blijven ons in de gaten houden kreeg we al weer een beter gevoel en toen ik een shirt kocht stonden de gids te kijken of het wel de goede prijs en kwaliteit was.
En wij moeten ons relativeren dat hier een betonnen olifant of pinguïn of een wip misschien een schommel eigenlijk al een pretpark is, dus een waterval van 30 meter is een enorme attractie waar mensen intree voor betalen en soms uren in de auto voor zitten wij genieten van ons uitzicht uit de auto we blijven ons elke keer verbazen wat er op een vrachtauto kan hoeveel mensen in een riksja zitten en hoe klein sommige winkeltjes zijn eigenlijk is dit ook waar we voor komen dit leven is zo totaal anders, India heeft het maar Bangladesh overtreft alles.

Groetjes uit het mooie Bangladesh