sara zit in namibie

13 Feb we zitten weer in een ander land nl Botswana maar laat ik het eerst even hebben over onze laatste dagen toen zaten we nog in Zimbabwe bij de Victoriewatervallen deze liggen op de grens met Zambia we reden hier naartoe over een rechte weg welke zeker 300 km lang was en met recht bedoel ik ook echt recht, toen we bij de Victoriewatervallen aan kwamen moesten we over een brug lopen welke uitzicht geeft over een gedeelte van deze waterval en dan loop je eigenlijk van Zambia naar Zimbabwe en de waterval ziet er echt imposant uit.
Na de douane gingen we gelijk door naar een buro waar we de exclusies konden bestellen we kregen een korte uitleg van wat we allemaal konden doen variërend van wandelen met leeuwen olifant rijden bungiejump enz enz maar we hadden ons plan al een beetje klaar we wilden een ultraflicht over de waterval doen en gaan raften in de Zambezirivier maar jammer genoeg ging het eerste niet door want de ultraflicht kon alleen gedaan worden vanuit Zambia dus dat was jammer want als we dit wilde moesten weer twee visa gaan kopen dus we veranderde van plan een we kozen toen maar voor een helikoptervlucht over de waterval.
We stonden 12 Feb om 6 uur en om tien over 7 werden we opgehaald voor te raften we waren met vijf leden van onze groep eerst werden we gebracht naar een plek waar we koffie kregen een hier werd de veiligheids uitleg gegeven wat te doen voor als je uit de boot valt en voor als hij omslaat en dit was echt wel nodig zo bleek later hierna gingen we op pad vanwege het hoge water deden we de rabits nr 11 tot en met nr 23 toen toen we bij de rivier aankwamen moesten we eerst een pad van ruim honderd meter omlaag lopen onze boten lagen al klaar James onze driver liet ons in de boot stappen en op het water kregen de peddel intrusies vooruit peddelen achteruit peddelen snel en langzaam in de boot springen hoe je moest je moest vasthouden aan het touw erbij opletten dat je met de peddel niet iemand raakt toen dat allemaal geoefend was konden we op pad.
En het ging bij onze boot behoorlijk goed want bij de ander boten ging het bij rabbit 12 en 13 fout bij de ene boot deze sloeg geheel om en bij de andere boot vielen er meerderen uit de boot maar bij nr 16 gingen het bij onze boot ook fout ik dacht dat de stroomversnelling al bijna over was dus ik had het touw niet meer vast en toen gebeurden het Tom welke voor mij zat werd door een golf uit de boot gegooid en ik bijna gelijk ook en Tabita welke achter mij zat viel ook buiten de boot hoe het met de andere ging dat weet ik niet maar ik lag in het kolkende water en ik wilden naar boven gaan maar toen ik dacht dat ik er was voelde ik naar boven maar ik zat onder de boot toen ik dat voelde drukte me gelijk weer weg maar ik kwam maar niet onder de boot vandaan na dit drie keer te hebben geprobeerd was mijn lucht op dus kreeg ik gelijk een slok water binnen toen ik het de vierde keer het probeerde dacht ik het is over dit was het dan maar het zwemvest heeft mij gered want bij deze vierde poging kwam ik gelukkig boven drijven en ik zag gelijk Jack in onze boot op een afstand van twee meter maar ik kon hem niet bereiken ik keek om mij heen en liet mij drijven zo goed als dat gaat en opeens zag ik de reddingkajak ik greep hem vast maar ik had nog niet de kracht om mijn voeten om de kajak te slaan maar ik was er nog, de kajak bracht me naar onze boot en ze trokken mij er gelijk in ze maakte mijn zwemvest los helm af en ik mocht even 10 minuten bijkomen.
Na 10 minuten en mijn verhaal te hebben vertelt en het verhaak dat ze mij niet zagen drijven aan gehoord want de andere twee die eruit vielen hadden het touw wel vast gehouden en waren zo weer in de boot getrokken, hierna had ik toch wel schrik om naar de volgende stroom versnelling te gaan maar na de volgende twee en het touw nu bijna niet meer los te laten kreeg ik er weer plezier in maar bij stroomversnelling 20 ging het weer fout de Karin en de twee voor haar vielen nu uit de boot en hij sloeg bijna om toen we weer vlak lagen had Karin en Jack het touw goed vast maar nummer drie dreef wat verder en probeerde door aan Karin haar zwemvest te trekken bij de boot te blijven we trokken Karin en Jack snel in de boot.
Toen we stroomversnelling 23 hadden gehad was het toch wel weer een leuke maar spanende vaartocht geweest en de uitkomst, was dat onze boot 6 man overboord had gehad boot twee was drie keer omgeslagen boot drie een keer omgeslagen en meerderen mensen uit de boot gevallen eigenlijk is het dus best wel gevaarlijk maar door goed de instructies te volgen ook wel weer veilig maar je moet niet de pech hebben dat je onder de boot blijft hangen want met zoveel water geweld kun je echt niets doen en moet je zwemvest je naar de boven water brengen toen we na een klimpartij weer boven waren hadden we de Zambezi overwonnen en namen we een lekker koud drankje.
Toen we om 1 uur weer terug waren snel droge kleren aan want we gingen om even over twee met de helikopter weg om te vliegen over de Victoriawaterval eerst kregen we de veiligheid instructie en werden we gewogen maakte kennis met de piloot deze ging weg en kwam even later aanvliegen wij liepen er gebukt heen ik zat voorin en Karin achterin we hadden een prachtig uitzicht want we zaten rondom in het glas en de vlucht was zeer spektalier en de watervallen zien er vanuit de lucht bijzonder indrukwekend uit ze zijn langer als je zou denken en de piloot vertelde een hoop over de waterval en de verschillen tussen de jaargetijden met hoog en laag water en het water was nu nog niet op zijn hoogste stand maar ook niet te laag dus het was eigenlijk een top moment om te vliegen.
Toen we terug waren wilde ik internetten want ik had al een verhaal klaar met de foto’s maar toen we bij de wifi aankwamen was er helaas geen verbinding mogelijk want alles lag plat ik baalde behoorlijk zoveel werk gehad maar we hadden de volgende morgen ochtend nog een kans want we gingen pas om tien uur rijden dus zodoende zat ik op 8 uur voor de winkel maar hij was nog niet open 10 minuten werd er gezegd maar het werd later een half uur dus toen maar op zoek naar een andere deze hadden we snel gevonden en had wifi dus kon ik me eigen computer gebruiken en dat was maar goed ook want na 40 minuten viel de verbinding weg en is ook niet meer terug gekomen dus heb ik helaas niet mijn mail kunnen bekijken.
Maar dat even terzijde we hadden ook nog de Africacup en wel de finale welke tussen Zambia en Ivoorkust ging het werd een prachtige wedstrijd Ivoorkust was de betere maar Zambia was het hard werkende team en omdat we net uit Zambia kwamen en er eigenlijk maar een paar honderd meter er vanaf zaten waren de mensen in deze bar allemaal voor Zambia en eigenlijk was Zambia ook vaak de betere en vooral als Ivoorkust met zijn miljoenen ploeg zoals Droba een Multi miljonair uit Engeland een penalty mist welke eigenlijk niet echt een penalty was dus bleef het 0-0 en tijdens de verlenging ook nog 0-0 maar wat kunnen die Zambiaane lopen er kwam geen einde aan.
En het publiek ging in de bar helemaal uit zijn dak ze rende van voor naar achteren gingen voor de tv staan en riepen heel hardt Bole Bole {rustig rustig ] terwijl ze een vol flesje bier over hun hooft leeg goten of hun shirt op de grond gooien en erop begonnen te springen het was een genot om te zien na de verlenging was het nog steeds 0-0 en de penalty moesten de uitslag gaan bepalen de eerste 6 gingen er van beide in maar toen miste Ivoorkust de zevende het café ging uit zijn dak maar Zambia miste ook, de achtste en de negende miste Ivoorkust maar Zambia ook maar de tiende scoorde Zambia wel nadat Ivoorkust had gemist en won Zambia de Africacup op een plek waar 20 jaar eerder hun hele elftal was verongelukt bij een vliegtuig ongeluk en wel op dezelfde dag bij het zelfde evenement de Afrika cup dus er zat een heel verhaal achter deze wedstrijd daarna reden de auto’s toeterend door de straten en ging ik tevreden slapen.
13 Feb we gingen naar Botswana en we gingen gelijk in de middag een vaartocht maken rond een eiland in de Chobe nationaal park dit eiland is van niemand omdat de landen Namibië en Botswana het er niet uit komen van wie dit eiland is en het werd gelijk het mooiste contact met dieren van deze reis tot nu toe tientallen olifanten stonden aan de waterkant het zelfde met de nijlpaarden en dat bekeken we op een afstand van ongeveer tien meter maar ik kan nu gelijk de foto van de andere olifanten weg gooien zo mooi was dit, het was een supermiddag geweest maar de avond liep geheel anders na het lekkere avondeten begon het al een beetje te donderen maar ik wilde toch wel eerst me verhaal schrijven en na een heerlijke douche begon ik hieraan, maar ik was nog niet 10 minuten bezig of de stroom viel weer uit en dan moet je eigenlijk gelijk stoppen want het scherm geeft zoveel licht dat alle vliegen erop af komen en voor dat je dan helemaal lek gestoken wordt zie je alle vliegende beesten op je computer zitten dus ik was toen snel klaar maar toen ik in de tent aankwam barste de hemel open en begon het enorm te regenen de tent hield zich goed dachten we maar op een gegeven moment kwam Conny bij ons langs ze riep wat kan ik doen het water loop in mijn tent in gelijk gingen we kijken en inderdaad er stond een laag water van 30 centrumeter rond haar tent en bij nader inzien stonden wij ook al 15 centimeter in het water, en stond het ook bij ons al in de tent dus moesten we snel evacueren en hebben we onze spullen en gouw bij het kook gedeelte onder gebracht hier stond nog een lid van onze ploeg Evie welke een pan op haar hooft had, hierna ging ik ook nog even naar de bar om andere groepsleden te waarschuwen daar liep ik dan in mijn onderbroek met paraplu en een hooft lamp door enkeldiep modderig water ze keken raar op toen ze mij zagen in de bar maar ze gingen snel mee en inderdaad er moest nog een tent worden ontruimt.
Toen we droog stonden wat nu wij gingen op zoek naar Mozes maar hij geloofde ons eerst niet en ging even bij onze tenten kijken en kwam met het besluit dat dit niet kon dus moesten we met vijf man vannacht in de bus slapen maar eerst hebben we een klein flesje whisky opgedronken de nacht in de bus was niet echt top, slapen op stoelen is niet echt ons ding, vanmorgen keken onze groepsleden ons raar en vol ongeloof aan ze hadden geluk gehad maar Mozes had al om vijf uur in de ochtend onze tenten opgeruimd dus onze Masai krijger stijgt weer in onze waarde terwijl ik dit schrijf wordt bij Jack een teek verwijderd met de beschrijving in de hand van l omdraaien en met de tekenklem verwijderen en nu wordt de datum genoteerd en er wordt nu overwogen om een teken controle te houden maar dat is waarschijnlijk onzin maar dit gebeurd nu in een rijdende bus.
Maar vanmorgen vroeg hebben we de schoenen van Conny op een afstand van 20 meter gevonden en we rijden naar het plaatje Moun het is een rit van ruim 600 km zo ik stop maar even, ga maar even een kopje koffie drinken want de komende dagen wordt best wel spannend want we gaan met een uitgeholde boomstam de Mokoro stam bezoeken en deze leven in de Okavangodelta en daar gaan we twee dagen wildkamperen.
17 Feb het is nu 9 uur i9n de avond en we hebben twee heerlijke dagen er weer op zitten.
We gingen om 8 uur in de ochtend op weg naar de Okavangodelta en we kwamen om 10 aan er stonden twee mannen en er lagen wel een stuk of tien kano’s maar deze mannen waren zeer verbaasd om ons te zien een groep van 21 personen een halve keuken voorraad een stuk of twaalf tenten slaapmatjes en 20 kleine tassen er was duidelijk iets mis gegaan want we zouden door de Mokoro s naar een campsite midden in deze delta worden gebracht er werd wat overleg gepleegd en een man vertrok per kano welke meer weg had van een uitgeholde boomstam,
Na enige tijd kwamen er steeds meer kano’s en na een uurtje waren er genoeg Makoro s er waren evenveel vrouwen als mannen de spullen werden ingeladen en in iedere kano moest twee man plaats nemen toen we gingen varen gingen we een gebied binnen welk zo mooi was, het is een doolhof van waterwegen waarbij je af en toe de waterplanten moest opzij duwen en dan kwam je weer op een stukje open water welke geheel gevuld was met een zee van waterlelies deze prachtige tocht duurde 1 1\2 uur toen kwamen we op ons kamp aan midden in de Delta onze tenten werden al op gezet na enige tijd kwamen er steeds meer tenten bij want de Makoro s bleven ook slapen dus het was een wir war van tenten en mensen, we werden voorgesteld en er werd ons verteld waar ze het gat hadden gegraven waar we de komende twee dagen onze behoeften moesten doen maar ook dat we dit in de nacht beter met ze twee konden doen vanwege eventueel wilde dieren maar ook dat deze jongens alles voor ons konden doen en omdat we pas om vier uur een gamedrive lopende zouden doen ging Karin even proberen te vissen met brood maar dat lukte totaal niet volgens onze Makoro hadden we hier toch wel wormen nodig dus ik met onze poep schep op zoek naar wormen maar ik kon niets vinden toen bleek gelijk wat ze bedoelde dat ze ons altijd wilde helpen want er ging een kano te water wij erin en we gingen op weg om wormen te vinden het was wederom best wel een eindje varen tussen het hoge riet aan de waterkant vonden we wormen, dus Karin kon eindelijk vissen niet met een hengel maar met een stukje snoer haakje en een leeg cola blik om het snoertje omheen te wikkelen dan neem je genoeg snoer en probeer je het zo ver mogelijk weg te gooien in het water en na enige gepruts lukte het ons en werd de eerste vis te vangen het was een gele Talapia deze werd ter plekke in de kano schoongemaakt toen was het tijd om weer terug te gaan voor onze wandelende gamedrive we zagen gelijk in de verte een olifant maar we liepen er jammer genoeg niet echt naartoe toen zagen we ook nog giraffen maar daar liepen we ook niet echt naartoe want onze gids was een beetje een slungel of was hij een beetje voorzichtig maar het was al een beetje gaan regenen dus waren we het op een gegeven moment een beetje zat.
Het avondeten vond plaats onder een veel te klein zeiltje en we zaten half in de regen en half in de rook we kregen stokjes uit gedeeld om later marsmeloos te maken daar maakte in dankbaar gebruik van om me sokken welke drijfnat waren te drogen boven het houtvuur we gingen deze avond vroeg naar bed.
De volgende dag er vroeg op om weer een lopende gamedrive te gaan maken dus om 6 uur liepen we met toch nog natte sokken en schoenen door het kniehoge gras welke nog nat was van de ochtend dauw we kwamen deze looptocht niet echt veel dieren tegen maar het was toch wel leuk later zij we nog naar hun dorpje geweest maar daar liep bijna niemand rond het zag er eigenlijk een beetje troosteloos uit om tien uur zat de loop erop en kwamen we terug in ons kamp iedereen was een beetje teleur gesteld wel wat dieren gezien maar toch iets te ver weg.
Dus toen iedereen een beetje zat te hangen en niets te doen besloot Karin om deze dag niet te lummelen dus gingen we weer vissen we gingen nu met twee boten en het vissen ging echt top binnen een korte tijd hadden we 22 vissen gevangen maar de wormen waren op dus kregen we ander aas dat bestond uit vissenogen en stuken vis van een andere vis toen hebben we er nog twee gevangen.
Deze vissen werden later door de vrouwen schoongemaakt maar ze zijn wel gerookt op een vuur maar we hebben ze nooit te eten gehad ik denk dat de Makoro ze vanavond opeten.
Na het vissen wat nu te doen dacht ik laat ik eens proberen op zo een kano te varen maar dat varen doe je staande terwijl je een stok in het water de boot vooruit duwt klinkt makkelijk maar is zeer moeilijk maar op een gegeven moment dacht ik het gaat best wel aardig en toen ik weer terug was nam ik Karin en Conny mee in de boot ze hadden het een beetje aangezien en durfde toch wel mee nu we zijn niet echt ver gekomen want de boot werkte niet echt mee.
Toen we dat hadden gedaan vroegen we of we ook konden zwemen de jongens wisten wel een leuk plekje en na een stukje lopen kwamen we op een prachtige plek terecht een mooie poel niet te diep tot aan je kruis dus besloten we toch wel wat verder tegaan en zwommen we in helder water tussen de waterlelies uit kijken over het prachtige Afrikaans landschap.
En om vijf uur gingen we wederom weer een vaartocht maken door dit geweldig mooie Okavangodelta lekker varen met ze tweeën in een ranke kano terwijl we af en toe giraffen zien of apen terwijl de zon langzaam begint te zakken richting de horizon we zullen deze vaartochten nooit meer vergeten.
Na het eten kregen we nog een toegift want onze Macoro crew ging voor ons Afrikaanse liederen te zingen en te dansen vooral de Kikkerdans was zeer amusant hierna gingen we tevreden naar ons tentje toe.
Vandaag gingen we weer terug maar eerst nog een korte wandeling er waren nu maar twee groepen want de rest hadden geen zin om weer te gaan lopen en we hadden nu een andere gids en we hadden mazzel want na vijf minuten een leuke groep giraffen vrij dicht bij maar even daarna liepen we langs een pad toen een olifant ons tegemoet liep en op een meter of 15 vond de gids het maar beter om maar het pad te verlaten want hij vind olifanten vrij onbetrouwbaar dus liep hij ons later op een korte afstand ons voorbij we gingen tevreden terug naar het kamp en toen zaten deze twee dagen er weer op en werden we weer met de kano weer terug gebracht maar eerst werden alle sporen van ons kamp gewist zodat een nieuwe groep weer een avontuurlijk kamp aantreft tijdens onze vaartocht terug hadden we elkaar weinig te melden en toen we in de truck zaten en van onze Macoro afscheid namen moest Karin een beetje huilen van blijdschap het had haar diepgeraakt.
Toen we terug waren in ons campsite werd eerst de was gedaan en daarna hadden we een vliegtocht over de Okavangodelta de groep was klein maar 10 personen wij vlogen in een Chesna 210 waar maar 6 personen in kan Karin naast de piloot en ik achterin zodat ik alleen zat en naar alle kanten kon uitkijken het was een prachtige tocht veel groepen dieren gezien maar de delta is zo groot en zo mooi maar we begrijpen nu waarom we niet alle dieren kunnen zien het gebied is gewoon te groot er is genoeg water poelen dus nu begrijpen dat we teveel willen in dit gebied en ga ik met een goed gevoel slapen en morgen op weg naar weer een nieuw land Namibië en hier gaan we het Etosha nationaal park bezoeken.
18 februari
Hoi weer eens een klein berichtje van mij.
Wat is het hier mooi en wat zien we veel en je merkt het wel aan het verhaal dat we er van genieten.
De dagen op het eilandje waren echt zo prachtig je wel kan zeggen een met de natuur.
En de mensen waren zo behulpzaam.
Wij hadden daar nog wel een dag willen zitten.
Maar de groep was er klaar mee jammer dat er veel mensen mee reizen die liever slapen of aan de bar hangen kunnen wij niet geloven maar goed iedereen reist op zijn eigen manier.
Ik weet wel dat Botswana ons hart heeft gestolen met al zijn natuur schoon.
Ik wist niet dat wij zo van dit alles kan genieten.
Vandaag gaan we naar Namibië weer een nieuwe stempel in mijn paspoort de mensen bij de douane moeten zoeken naar een plekje wat alle blz. staan bijna vol.
Maar er is altijd wel een klein gaatje over en ze lachen er ook wel om.
Nu ik dit schrijf heb ik de leeftijd van 50 gehaald en zit met de laptop op mijn schoot dit te typen de helft van de bus slaapt alweer maar wij genieten van het uit zicht.
Zo jullie weten weer een beetje hoe wij reizen en vanavond drinken we een glaasje wijn op mijn verjaardag.
Mary gefeliciteerd met je verjaardag ik hoop dat je een leuke dag heb gehad.
Dikke kus van mij.

de foto s komen even later op de dag